در پاسخ به اين سوالمتذكر مي شويم اولاهيچ دعايي خالي از نوعي اجابت نيست، زيرا نوعي عبادت وپرستش است و درهر عبادتي كه با قصد قربت انجام مي شود ؛ يعني عبادت كننده تصميمدارد به خداي خود نزديك شود و به كمالات ذات اقدس اله آراسته گردد، خالي از اثرقربي نيست. بنابر اين، همين كه دعا و عبادت با خلوص نيت و شرايط لازم انجام مي شود،در همان لحظه به اجابت مي رسد و اثر معنوي خود را بر روح و جان انسان مي گذارد.
رسول گرامي اسلام فرمود: هنگامي كه خداوند بخواهد نيازهاي بنده اش را برآورد به او اذن و توفيق دعا كردن مي دهد. (ميزان الحكمه / حديث 5583)
آن يكى اللّه مى گفتى شبى
|
تا كه شيرين مى شد از ذكرش لبى
|
گفت شيطان: آخر اى بسيار گو
|
اين همه اللّه را لبيك كو ؟
|
مى نيايد يك جواب از پيش تخت
|
چند اللّه مى زنى با روى سخت
|
او شكسته دل شد و بنهاد سر
|
ديد در خواب او خَضِر اندر خَضَر
|
گفت: هين، از ذكر چون وامانده اى
|
چون پشيمانى، از آن كش خوانده اى ؟
|
گفت: لبيكم نمى آيد جواب
|
زآن همى ترسم كه باشم ردّ باب
|
گفت: آن اللّه تو، لبيك ماست
|
وآن نيازو سوزو دردت پيك ماست
|
و با استمرار اين حالت است كه آدمي به تدريج مظهر نورانيت و اسماء و صفات كماليه حق تعالي شده، به كمال و سعادت شايسته خود مي رسد، خود دعا كردن، در حقيقت، درمان عطش قلب و تسكين سوزش جان و و نياز روح به عروج به عالم قدس اله است. امام صادق(ع)فرمود: شما را به دعا سفارش مي كنم. زيرا با هيچ عمل ديگري همچون دعا, به خدا نزديك نمي شويد. (كافي، ج2، 467).
رفت موسي آتشي آرد به دست
|
آتشي ديد او كه از آتش برست
|
بهرنان شخصي سوي نانوا دويد
|
دادجان چون حسن نانوا رابديد
|
و ثانيا در صورت برقراري ارتباط صحيح و رعايت شرايط لازم كه در ادامه بدان اشاره مي شود، خواسته هاي مادي و معنوي انسان نيز در معرض اجابت قرار خواهد گرفت. انشاءااله.
نظرات شما عزیزان: